Stillverhaal AvP

Een sombere, regenachtige nacht, in ‘een doorsnee metropool’. Straten glimmen van het regenwater en weerspiegelen de vele lichtjes die de stad rijk is; koplampen, uithangborden, straatverlichting.

Een man strompelt wat onhandig over de stoep, wellicht enigszins onder invloed van een borrel teveel. Hij is waarschijnlijk al de hele dag op straat, inmiddels goed verregend.
Afgetrapte gympies soppen om de stap. De zwarte haren tot de schouders plakken in dunnen slierten aan het hoofd, en vormen haast een doorlopend geheel met de donkere halflange jas, die net als diens eigenaar z’n beste tijd al wel gehad heeft.

Wanneer de man een weg wil oversteken blaast de wind een nat papier voorbij, wat net het puntje van de linkerschoen aantikt, en vervolgens achter een vuilnisbak blijft haken.
Aangezien dit vlak voor zijn neus gebeurde en de windval ‘m wat wakker heeft geschud, trekt dit flapperende vodje zijn aandacht. Hij buigt voorover en raapt het vel op.
Hoewel de wind steeds enthousiaster begint te waaien, heeft de man het papier nu met twee handen vast, en de kijker ziet over zijn schouder dat het een zwartwit foto blijkt te zijn. Het toont een priester in zwart gewaad, die met wijd gespreide armen een witte sportwagen aanhoudt.
Plots kijkt de man op, een panische blik, met ver gesperde ogen, en een mond die langzaam open zakt. Zonder op of om te kijken stapt hij kordaat midden de weg op, met de armen gespreid, en de foto tonend aan de auto’s de zojuist vol op de rem zijn gaan staan. Terwijl de wind nog harder begint te waaien en de foto uit de hand van de man probeert te rukken is deze verder de straat op gegaan. Hij tolt wat tussen de toeterende auto’s door, met de linkerhand steunend op de neus, en met de andere de foto wild schuddend aan de bestuurders tonend.
Maar na nog een paar van deze wilde en onberekende gebaren heeft de wind eindelijk weer greep op het papier, en grist het uit de handen van de man. Het springt sierlijk door de lucht, het beeld uit.

De man blijft enigszins versuft achter tussen een ontregelde massa van toeterende auto’s, in de inmiddels striemende regen.

stillanalyse

Ten eerste gaat het om een zwart-wit beeld, dat geeft wel een bepaalde tijdsindicatie, vooroorlogs iig vermoed ik.
Verder zie ik een pastoor [geestelijke iig, ik ben nog niet goed thuis in die hiërarchie] in lang zwart habijt [?] en bolhoed die met wijd gestrekte armen een witte sportauto tegenhoudt. In deze wagen zitten twee mannen.
Dit alles is gesitueerd op een niet al te brede maar verharde buitenweg, met aan de rechterzijde van de weg een lichte bossage, waarachter een gebouw te ontdekken is, en links open veld met twee telefoonpalen er in.

De filmstill vanwaar het allemaal moet gaan gebeuren dus. Het is een interessant beeld, er zit al meteen een spanning in, ik denk wel dat ik hier iets mee kan.

eerste post

Eventjes om te kijken of ik een beetje door heb hoe t allemaal werkt.